متن کامل کنفرانس سه روزه - مقابله با تهدید ایران

بنیاد آمریکایی "دفاع از دموکراسی"(FDD) از هفدهم تا نوزدهم آذر ماه 1389، کنفرانس سه روزه ای را با عنوان" مقابله با تهدید ایران" در واشنگتن برگزار کرد.

مشرق - حضور همزمان چهره‌های برجسته و تاثیرگذار سیاسی، اطلاعاتی، نظامی و رسانه‌ای آمریکا و رژیم‌صهیونیستی در کنار عوامل وابسته به گروهک منافقین و سایر گروه‌های معاند نظام جمهوری اسلامی ایران از جمله نکات قابل توجه این نشست بود.
از جمله سخنرانان این نشست "رابرت مک‌فارلین" مشاور امنیت ملی دولت ریگان، "یوری لوبرانی" آخرین سفیر رژیم‌صهیونیستی در ایران، مشاور فعلی معاون نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی در امور ایران و رئیس سابق سازمان دفاع موشکی این رژیم، " مایکل چرتوف" وزیر امنیت داخلی سابق آمریکا، "مایکل لدین" مشاور سابق وزیر خارجه آمریکا، "امانوئل اوتولنگی" متخصص واحد مطالعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی موسسه FDD، " غیث‌العمری" مسئول دیپلماسی عمومی نیروهای آمریکایی حاضر در فلسطین ومشاور سابق سیاست خارجی محمود عباس، "دیوید میلر" عضو تیم مذاکره کننده دولت‌های کلینتون و بوش در روند مذاکرات صلح خاورمیانه، سرلشکر "یعقوب امیدور" رئیس سابق شاخه تحقیقات و ارزیابی ارتش رژیم‌صهیونیستی، "تام دیلیر" مدیر سیاست‌های تحریمی و امور مالی تروریسم وزارت خارجه آمریکا، "مارک دابویتز" مدیر اجرایی FDD، "دنیل گلاسر" جانشین معاون امور مالی تروریسم و جرایم مالی وزارت خزانه‌داری آمریکا، "کن کاتزمن" کارشناس شناخته شده مسایل سپاه پاسداران ایران و عضو اتاق فکر سیاست‌های تحریمی کنگره آمریکا ، "اورد کیترای" مسئول سابق تهیه پیش‌نویس‌ قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل و کارشناس اشاعه هسته‌ای، از جمله سخنرانان این نشست بودند. ادامه مطلب متن کامل کنفرانس سه روزه - مقابله با تهدید ایران...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » م- ح ( پنج شنبه 91/5/19 :: ساعت 2:44 عصر )

در جنگ با ایران فقط 300 نفر کشته می شوند

از متن تا معنا(1)
نویسنده : حجة‏الاسلام والمسلمین دکتر محمدباقر سعیدی روشن(1)
معناشناسی و تفسیر اجتهادی قرآن کریم از کجا آغاز می‏شود و چه فرایندی را طی می‏کند؟ این مقال در پاسخ به این پرسش بر آن است که شناخت هسته‏های اولیه معنا از واژگان جستجو می‏شود که موجِد متن آنها را گزینش نموده و پیام خود را در ترکیب ساختاری عبارات ویژه جای داده است. ملاحظه ویژگی‏های ادبی، دلالی و سیاق ترکیبی جمله، مرحله‏ای دیگر است. نگاه پیوستاری به متن قرآن و نیز سنت معصوم علیه‏السلام ، همچنین نظر داشت زمینه پیدایش متن و دانش‏های عصری گام بعدی است. اینها همه فراهم‏کننده شرایط بیرونی معنا در ذهن خواننده متن و بازنمود اراده مؤلف، اقتضائات متن و زمینه معنایی و مانند اینهاست. اما این اندیشه و تدبّر خواننده و قدرت اجتهاد و تفقه دینی اوست که به نوبه خود در چگونگی کشف معنا اثرگذار است و به عنوان آخرین گام در معناشناسی محسوب می‏گردد.
واژه‏های کلیدی: متن، معنا، تفسیر، زمینه، تدبّر.
  ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » م- ح ( شنبه 91/5/7 :: ساعت 5:37 صبح )

از متن تا معنا(2)

7. و بالاخره در پاره‏ای دیگر از گزاره‏های مربوط به ایمان، آثار و نتایج فراگیر دنیوی و اخروی ایمان مطرح گردیده است: «إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الاْءَشْهَادُ» (غافر / 51)؛ «إِنَّ اللّه‏َ یُدَافِعُ عَنْ الَّذِینَ آمَنُوا» (حج / 38). و عناصر بسیار دیگری وجود دارد، چون متعلق ایمان (تصدیق ماجاء به النبی(ص) و...) انواع ایمان، ایمان و معرفت و... که برای پرهیز از تطویل، دامن سخن را کوتاه می‏کنیم. هر یک از این گزاره‏ها دربردارنده عناصر و مؤلفه‏هایی است. با بررسی و پژوهش بر روی هر یک از این مؤلفه‏ها، یک انگاره ذهنی و طیف معنایی خاصی فراهم می‏آید که این مؤلفه‏ها بر آنها صدق می‏کند.
به احتمال بسیار زیاد، ارجاعات مضمونی ـ تحلیلی علامه طباطبایی(ره) در تفسیر المیزان مبتنی بر همین روش است. ایشان با اتکا بر خود قرآن و انگاره‏های درون‏متنی، مفاهیم قرآن را کشف و معناشناسی می‏نماید. از برخی عبارات ایشان معلوم می‏شود که «جری و انطباق» ایشان هم در همین راستا قرار دارد. ایشان مفهوم جری را چنین توضیح می‏دهد: «نظر به اینکه قرآن مجید کتابی است همگانی و همیشگی، در غایب مانند حاضر جاری است و به آینده و گذشته مانند حال منطبق می‏شود؛ مثلاً تکالیفی که در برخی آیات، در شرایط خاصی برای مؤمنین زمان نزول بار می‏شوند، برای مؤمنانی که پس از عصر نزول دارای همان شرایط هستند نیز، بی‏کم و کاست، بار خواهند بود. بعضی از روایات، بطن قرآن، یعنی انطباق قرآن را به مواردی که به واسطه تحلیل به وجود آمده‏اند، از قبیل جری می‏شمارد (طباطبایی، ج3، ص67).
اما حقیقت آن است که ارجاع آیات قرآن به یکدیگر در روایات تفسیریِ پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله و امامان معصوم علیهم‏السلام نمونه‏های بسیاری دارد. همین‏طور روایات تفسیریِ صحابه و تابعین نشان‏دهنده این روش از تفسیر قرآن است.
پس از عهد تدوین نیز آثاری ویژه درباره تفسیر قرآن به کمک مضمون‏های درون‏متنی قرآن تحریر یافت؛ به‏طور نمونه، می‏توان از وجوه القرآن مقاتل نام برد. سیوطی می‏نویسد: «قدیم‏ترین تصنیف به این نام، اثر مقاتل بن سلیمان بلخی (150ه••) است که در آن، الفاظ مشترک و دارای معانی متعدد، چون نور، هدایت، مودّت و... استخراج شده است (سیوطی، ج1، باب 39 و پل‏نویا، ص89).
ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » م- ح ( شنبه 91/5/7 :: ساعت 5:34 صبح )

دانش نامه دین

آفرینگان
 اصطلاحى است براى یکى از مراسم هاى نیایشىِ برونى زرتشتیان و هم دعاهاى خاص گاهانى که همراه آن مراسم خوانده مى شود. این واژه از ریشه ایران باستانى آفرى (a¦-fri-) مشتق شده است و با ریشه سنسکریتىِ آپرى (a¦pri-)، گروهى از دعاها که بیانگر دعوتِ ایزدان جهت شرکت در مراسم قربانى اند، قابل قیاس است. مراسم برونىِ دیگر زرتشتیان اینها هستند: فروخشى (faroxs§i) (قرائت فروردین یشت به احترام مردگان) و استوم (اوستایىِstaomya vac§a¦‎، دعایى که پیش از غذاهاى آیینى که به احترام مردگان تدارک مى بینند، خوانده مى شود).
مراسم آفرینگان را دو موبد یا بیشتر اجرا مى کنند. موبدى که اجراى مراسم را به عهده دارد «زود» (zo¦d) نام دارد و دعاى هر سه بخش مراسم را مى خواند. موبد همکار «راسپى» (ra¦spâ¦) نام دارد و خواندن بخش دوم مراسم به عهده او است و با چوب صندل و بخور از آتش مراقبت مى کند. در این مراسم این ابزارها مورد نیاز است: 1. آتشدانى داراى آتش، با یک ملاقه و انبر; 2. طبقى فلزى براى حمل چوب صندل و بخور. 3. طبقى دیگر براى حمل میَزد (myazd)، یعنى پیشکش هاى نذرى شامل میوه، گل، شیر، شراب و آب.
سه بخش این مراسم چنین است: 1. پازند دیباچه (Pa¦zanddâ¦ba¦c§a). در این بخش «زود» این موارد را اعلام مى کند: الف) تعداد دعاهاى اهونورى که سرآغاز بخش دوم خواهد بود; ب) گاه (زمانى از روز) که مراسم در آن اجرا مى شود. پ) نام خشنومن (xs§nu¦man)شامل اورادى استمدادى که اینها نیز مقدمه بخش دوم خواهند بود (به این ترتیب ایزدى که مخاطب دعاى آفرینگان است مشخص مى شود); ت) نام شخص زنده یا مرده اى که دعاها به او پیشکش مى شود. ث) نام شخصى که مراسم به درخواست او برگزار مى شود. از آنجا که مراسم آفرینگان از تقدیم دعاهاى متعدد آفرینگان تشکیل شده است پس دیباچه باید در طول مراسم، که با صدایى آرام و زمزمهوار (باژ) برگزار مى شود، تکرار شود.
2. پس از خواندن تعدادى از اهونَوَرها، که متناسب با نوع خاصى از آفرینگان است، اورادِ(گاه) متعلق به آن وقت از روز، همراه با سه دعاى اَشِم وُهو قرائت مى شود و به دنبال آن خشنومان متناسب با آن گفته مى شود. سپس دعاى آفرینگان اوستایى مناسب خوانده مى شود. «راسپى» در حالى که گلى در دست دارد در مقابل آتشدان مى ایستد و اورادى را مى خواند که شامل طلب خیر براى سلطان است (آفرینگان; 12ـ8:1).
3. دعاهاى مورد نیاز از پازند آفرین (Pa¦zand a¦frâ¦n) را «زود» مى خواند. در زیر نام مراسم هاى آفرینگان مى آید و در داخل پرانتزها تعداد اهونَوَرهایى که باید خوانده شود ذکر مى گردد:
1. دادار اهرمزد (10); 2. امهرسندها و یزدها (7); 3. سى روزه (2); 4. اَردافرَوَخْشْ (8); 5. دَهْمَن (2); 6. سروش (5); 7. رَپیثوین، فقط در روز اردوهیشت، در ماه فروردین خوانده مى شود (12); 8. گاهنبار، در شش جشنِ پنج روزه تقسیمات سال خوانده مى شود (4); 9. گاثا، در آخرین پنج روزِ سال خوانده مى شود (8); 10. دَهَم یزد، به ویژه در صبحگاه چهارمین روز پس از درگذشت (8); 11. مینوناوَر را نوآموز موبدى از روز چهارم تا آخرین روز نوآموزى مى خواند (7). شش مراسم نخست از اینها را هر روزى مى توان برگزار کرد.
Kanga. M. F; "A¦FRI¦NAGA¦N"; Encyclopaeia Iranica, vol I p. 581.
ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » م- ح ( شنبه 91/5/7 :: ساعت 5:33 صبح )

نظریه جان باوری درباره دین
نظریه جان باوری ادوارد تیلور و جیمز فریزر به عنوان اولین تلاشهای انسان شناسی برای تبیین منشأ و جایگاه دین در زندگی بشر در قرن 19 ام ارائه شد. طبق این نظریه بشر در طول تاریخ یک روند تکاملی را در باب دین طی کرده است که از اعتقاد به ارواح فردی کوچک و جزئی مرتبط با اشیاء و پدیده ها آغاز می شود، با تفکیک ارواح از اشیاء و هویت یافتن آنها به عنوان الهه ها پیش می رود، سلسله مراتب خدایان شکل می گیرد و در نهایت یک خدا در صدر گروه خدایان قرار می گیرد و جان باوری به عالی ترین شکل خود می رسد که همان توحید است.
ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » م- ح ( شنبه 91/5/7 :: ساعت 5:31 صبح )

بصیرت حضرت ابوالفضل العباس (ع)

امام صادق علیه السلام درباره بینش و بصیرت حضرت ابوالفضل العباس می فرماید: کان عمنا العباس نافذ البصیرة  سلب الایمان جاهد مع ابی عبدالله الحسین و أبلی ببلاء حسن و مضی شهیدا
بصیرت نور دل است همان طور که بصر نور چشم است کسی که بصیرت دارد به هر چه نگاه کند همان طور که است می بیند .
خدا رحمت کند کربلایی کاظم که خدای مهربان در کنار یک امام زاده به ایشان لطف کرده بودند و قرآن کریم را به او اعطا کرده بود ، ایشان را آورده بودند نزد آیت الله بروجردی که ایشان را که هیچ سواد قبلی نداشت امتحان کنند ، یک کتاب مغنی که از کتابهای حوزه است را برای او آورده بودند و او آیات قرآن را از دیگر کلمات کتاب تشخیص می دادند و وقتی سؤال میکردند که چگونه تشخیص می دهی فرموده بود وقتی شما قرآن می خوانید من می بینم که از دهان شما نور خارج می شود . این یک بصیرت است .
حضرت ابوالفضل العباس علاوه بر اینکه صاحب بصیرت هستند بلکه نافذ البصیرة هستند ، یک نگاه بسیار دقیق ، وقتی نگاه می کنند تا کنه وجود را می بینند .
حقیقت حسینی را که پشت این جسم مبارک مخفی است و حال هزاران مرتبه نزول کرده را ابوالفضل العباس علیه السلام دیده اند .

ادامه مطلب بصیرت حضرت ابوالفضل العباس (ع) ...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » م- ح ( پنج شنبه 91/5/5 :: ساعت 5:2 عصر )

سخنان حضرت ابوالفضل‌ العباس‌(ع)

متاسفانه‌ سخنان و صحبت های حضرت ابوالفضل العباس‌ این‌ راد مرد بزرگ‌ تاریخ‌ در حق‌ مولا و مقتدا و برادرش‌ حسین‌ به‌طور کامل‌ به‌ ثبت‌ نرسیده‌ است‌ مگر سخنانی‌ که‌ در لحظات‌ حساس‌ و سرنوشت‌ساز از آن‌ حضرت‌ نقل‌ شده‌ است‌. از جمله این سخنان ارزشمند :
 حسین‌(ع) را تنها نمی‌گذارم‌
یکی‌ از آن‌ مواقع‌ حساس‌ وقتی‌ است‌ که‌ شمر از هم‌ طائفه‌گی‌ خود با ام‌ البنین‌ سوءاستفاده‌ کرد و خواست‌ با دادن‌ امان‌ نامه‌ عبیدالله به‌ فرزندان‌ ام‌ البنین و‌ حضرت ابوالفضل العباس‌ بر زخم‌ دل‌ عزیز زهرا نمک‌ بپاشد ولی‌ این‌ جا حضرت ابوالفضل العباس‌‌ غیرت‌ و مردانگی‌ خود را به‌ نمایش‌ گذاشت‌ و نه‌ تنها از امان‌ نامه‌ او خوشحال‌ نشد، که‌ حتی‌ از او خشمگین‌ شد و با سخنان محکم و تند جواب شمر را داد ، فرمود:
«تبت‌ یداک‌ ولعن‌ ماجئتنا به‌ من‌ امانک‌ یا عدو الله أتأمرنا أن‌ نترک‌ أخانا وسیدناالحسین‌ بن‌ فاطمة‌: وندخل‌ فی‌ طاعة‌ اللعناء وأولاد اللعناء؟!؛ دستانت‌ بریده‌ باد ولعنت‌ برا´ن‌ امانی‌ که‌ برای‌ ما آورده‌ای‌! ای‌ دشمن‌ خدا! به‌ ما پیشنهاد می‌کنی‌ که‌ برادرو آقای‌ خود حسین‌ فرزند فاطمه را رها کنیم‌ و در تحت‌ فرمان‌ ملعونین‌ وفرزندان ملعونین‌ در آییم.»
ویکی‌ دیگر از حساس ‌ترین‌ لحظاتی‌ که‌ حضرت ابوالفضل العباس‌ با سخنان‌ خود بر قوت‌ دل‌ برادرش‌حسین‌ افزود، شب‌ عاشورا بود که‌ بعد از خطبة‌ ابی‌ عبدالله(ع) به‌ نمایندگی‌ از اهل‌ بیت‌،امام‌ را مخاطب‌ ساخت‌ و عرض‌ کرد:

ادامه مطلب سخنان حضرت ابوالفضل‌ العباس‌(ع) ...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » م- ح ( پنج شنبه 91/5/5 :: ساعت 5:1 عصر )

روشهای تربیتی از دیدگاه امام هادی علیه السلام
نویسنده:غلامرضا صالحی
 اشاره
بی‌تردید اگر بخواهیم شاهد یک تربیت صحیح وایده‌آل و پربازده در جامعه اسلامی باشیم، ‌می‌بایست از شیوه‌ها و روش‌های تربیتی مناسب که مطابق با موازین و راهکار‌های عقلی و شرعی است، بهره‌جویی کنیم. بهترین و کلیدی‌ترین شیوه‌های تربیتی را می‌توان در اقوال و افعال شایسته حضرات پیشوایان معصوم(ع) پی‌جویی کرد؛ زیرا آنان به عنوان بالاترین و برترین مربیان تربیتی بشر به حساب می‌ایند و تمامی مکاتب تربیتی عالم، از مکتب انسان‌گرایی اگوست کنت و مکتب تجربه‌گرایی جان دیوئی تا سایر مکاتب پوزتیویستی و ...، چاره‌ای جز تسلیم و رهجویی از مکتب تربیتی اسلام و اهل بیت(ع) ندارند؛ چنان که قرآن کریم، همه را به پیروی کامل از آن بزرگواران فراخوانده است:)یا أَیّهَا الّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللّهَ وَ أَطیعُوا الرّسُولَ وَ أُولِی اْلأَمْرِ مِنْکُمًْ[1](؛«از خدا و رسول و صاحبان امر خود پیروی کنید».
در این نوشتار سعی شده است تا شیوه‌‌های زیبای تربیت از منظر دهمین امام معصوم(ع) با توجه به سخنان و رفتار آن بزرگوار، تبیین شود. قبل از هر چیز ناچاریم نگاهی اجمالی به تربیت و مفهوم روش تربیتی کنیم.

تربیت
تربیت مصدر باب تفعیل و از ریشه ربو یا ربب است که به معنای رشد و نمو و پرورش دادن و غذا دادن و مانند آن به کار می‌رود. تربیت در اصطلاح، همان رشد طبیعی و تدریجی و هماهنگ همه نیرو‌ها و استعدادهای آدمی است و یا تربیت، ارائه نوعی زندگی است که با ساخت شخصیت انسان مطابق و مبتنی بر ارزش‌های معنوی باشد.[2] مرحوم مطهری تربیت را این گونه تعریف می‌کند:
«تربیت عبارت است از به فعلیت در آوردن استعداد‌های درونی که در شیء موجود می‌باشد».[3]

روش‌های تربیت
مراد از روش، راه و طریقه‌ای است که میان اصل و هدف قرار دارد و عمل تربیتی را منظم می‌کند و به هدف می‌رساند.[4] خواجه نصیر الدین طوسی در روش تعلیم و تربیت چنین می‌گوید:
«اولاً، باید به طبیعت کودک پی‌برد و استعداد‌های او را کشف کرد و ثانیاً، از راه تکرار و تذکار متواتر، درس را ملکه او ساخت تا از آفت نسیان محفوظ بماند. هر گاه کودک از انجام وظایف دینی امتناع کرد و افعال قبیحه از او دیده شد و به دیگران زیان رساند، باید او را مؤاخذه کرد و بالأخره باید کودک را عادت به سختی داد».[5]
ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » م- ح ( پنج شنبه 91/2/28 :: ساعت 11:58 عصر )

امام هادی (ع) و مبارزه با افکار انحرافی تا شهادت

7 - تربیت افراد مستعد
شناسایی و جذب افراد مستعد و آماده، و تربیت آنان براساس تربیتهای اسلامی، و نیز مجهز ساختن ایشان به انواع علوم مورد نیاز جامعه، از رسالتهای مهم امامان (ع) بود. و فشارها و محدودیتهای ایجاد شده از سوی حکومتهای وقت، هر چند انجام این رسالت را در حد مطلوب با دشواریهایی مواجه ساخت و بسیاری از افراد را از دستیابی به این سرچشمه های زلال دانش و معرفت و سیراب شدن و بهره گیری از آن، محروم کرد؛ ولی هیچ گاه موجب تعطیلی و بسته شدن آن نگشت. تشنگان حقیقت و شیفتگان امامت، پیوسته در طول دوران امامت، تحت پوششهای مختلف به محضر امامان (ع) می رسیدند و در حد ظرفیت و میزان معرفت و همت خود از دریای پیکران دانش الهی آن بزرگواران سیراب می شدند.
گرچه امام هادی (ع) به خاطر حاکمیت جو اختناق و استبداد و نیز تحت نظر بودن آن حضرت در بیشتر دوران امامت خود برای فعالیتهای فرهنگی در سطح گسترده از جمله ارتباط با افراد و پایگاههای مردمی و تربیت آنان، آزادی عمل نداشت، و از این جهت فضای جامعه با دوران امام باقر و امام صادق (ع) تفاوت فراوان داشت؛ با این حال، آن حضرت در همان شرایط نامساعد، علاوه بر فعالیتهای فرهنگی و سیاسی - که در بحث های قبل به بعضی از آنها اشاره کردیم - شاگردان زیادی را در مکتب خود تربیت کرد و علوم و معارف اسلامی را به آنان آموخت.
براساس نوشته ی شیخ طوسی، تعداد دست پروردگان پیشوای دهم (ع) و کسانی که از آن حضرت در زمینه های مختلف علوم اسلامی «حدیث» نقل کرده و در زمره ی راویان و محدثان آن بزرگوار به شمار می روند بالغ بر 185 نفر می شود.(13)
ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » م- ح ( پنج شنبه 91/2/28 :: ساعت 11:56 عصر )