فرمایشی از مولای متقیان حضرت علی (ع):
شگفت انگیز ترین عضو انسان دل اوست،و دل مایه هایی از حکمت و
مایه هایی از ضد حکمت دارد. اگر امید و آرزو به آن دست دهد ، طمع
خوارش گرداند، و اگر طمع در آن سر بردارد، آزمندی نابودش کند و ا
گر نومیدی برآن مسلط شود، اندوه وی را بکشدو اگر خشم بر وی
عارض شود، کینه لبریزش کند و اگر خشنودی یارش شود، احتیاط را از
یاد ببرد و اگر ترس آن را در رسد، پروا و حذر کردن او را گرفتارخود
سازد و اگر احساس امنیت فراگیردش، غفلت آن را در رباید و اگر نعمت
به سراغش آید، غرور و نخوت آن را فرو گیرد و اگر مصیبتی به آن
دررسد، بی تابی آن را ردایش گرداند و اگر به مالی برسد، ثروت آن را
به طغیان در اندازد و اگر تهیدستی آزارش دهد، گرفتاری او را به خود
مشغول سازد و اگر گرسنگی بر او سخت گیرد، از ضعف زمینگیر شود
و اگر سیری او ازحد بگذرد، پری شکم او را به رنج افکند ؛ باری،
هر تفریطی برایش زیانبار است و هر افراطی برایش تباهی آفرین