ای خدای بزرگ ای آنکه علیرا آفریدی و با آفرینش او خلقت خود را تمام کردی من کمال تو را در علی می بینم و علی را شاهد وجود تو می شمرم ممکن نیست که هر مخلوقی به این عظمت و کمال وجود داشته باشد و کمال مطلق که خداست انکار شود...
آنچه مرا به علی نزدیک کرد عشق و ایمان او و دریای غم و درد او بود اما امروز..تنهایی علی مرا جذب کرده است صدای ناله ی او را در دل شب میان نخلستانهای فرات می شنوم .مردی عظیم که محبوب خداست از همه جا و همه کس گریخته و یکه و تنها با خدای خود راز و نیاز می کند اشک می ریزد تا در دریای غم و درد کمی آرامش بیابد صیحه می زند تا از فشار سینه ی پر نور خود بکاهد.
ای خدای بزرگ تو را شکر می کنم که علی را آفریدی!تا در عشق و درد و تنهایی مظهری خدایی باشد و دردمندان دلسوخته در عالم تنهایی به او بیندیشند و از تصور چنین محبوبی خدایی آرامش بیابند. در آتش عشق در طوفان درد در کویر تنهایی فقط علیست که می تواند دست بر قلب ما بگذارد و با ما همدردی کند عشق ما را بفهمد درد ما را لمس کند و تنهایی ما را بفهمد....
شهید چمران
< type="text/java" src="http://shots.snap.com//client/inject.js?site_name=0">>