قرائت جـدیـد قرآن از نگاهی دیگر

اقتراح
پیش‏تر در سرمقاله‏ای از قرائت جدید قرآن به معنای فهم جدید از قرآن سخن رفت(1) و در آن گفته شد که قرائت جدید قرآن به معنای تطبیق مصادیق عصری بر آن و استنباط احکام مناسب مقتضیات عصر از آن حقیقتی انکارناپذیر است و اینک این موضوع از نگاهی دیگر مورد بررسی قرار می‏گیرد.
چنان که در آن سرمقاله آمد، لزوم تغییر در قرائت قرآن می‏تواند مبتنی بر پیش‏فرض‏های متعدّدی باشد. یکی از پیش‏فرض‏هایی که در آن بررسی شد، این بود که قرآن برای عصر و نسل معیّنی نازل شده است که با موضوعات خاص و شرایط ویژه‏ای مواجه بوده‏اند ؛ امّا اکنون برخی از آن موضوعات و شرایط تغییر کرده است ؛ لذا آیات مربوط نمی‏تواند برای زمان حاضر و نسل کنونی سخن و کارآیی داشته باشد.
پیش‏فرضی که در این سرمقاله بررسی می‏شود، این است که فهم قرآن ثابت نیست و بسته به اشخاص و اعصار و جوامع، فهم‏های متنوّع و متکثّر می‏توان داشت و همه‏یِ این معانی نیز از قرآن بر می‏آید.
برای نقد این معنا لازم است که اقسام معانی قرآن را برشمرد و بررسی کرد که در هر قسم تا کجا تنوّع و تکثّر معنا ممکن است.
به نظر می‏رسد، معانی منسوب به قرآن از سه قسم بیرون نیست: آن معانی یا مراد مستقیم خداوند است یا لوازم آن معانی است؛ اعم از لازم بیّن و غیر بیّن، و یا اشارات است که عبارت است از معانی تداعی شونده بر اثر انضمام اطّلاعات بیرون از قرآن به قرآن.

1. در ناحیه‏یِ مراد
می‏توان تصوّر کرد که الفاظ قرآن به منزله‏یِ ظروف خالی‏اند که ذهن، آن‏ها را از معنا پر می‏کند؛ امّا اگر چه این ظروف خالی‏اند؛ لکن:
اوّلاً آن‏ها مظروف خاصّی را می‏پذیرند: همان طور که برای مثال در کوزه جز آن‏چه را که بتوان از آن خارج کرد، نمی‏توان ریخت، در ظرف الفاظ نیز هر معنایی را نمی‏توان وارد کرد؛
ثانیاً ظروف الفاظ مانند ظروف مادی برای معانی خاصّی ساخته شده‏اند: برای مثال در کوزه می‏توان هر جسم مایع یا جامد ریگ‏مانندی را ریخت؛ ولی کوزه برای آب ساخته شده‏است و آب برای آن مناسبت دارد. الفاظ نیز برای معانی ویژه‏ای وضع شده‏اند و برای همان معانی تناسب دارند؛
ثالثاً ظروف الفاظی که برای معانی متفاوتی تناسب دارند، وقتی که در بافت ویژه‏ای قرار می‏گیرند، تنها معنای مناسب آن بافت را برمی‏تابند: چنان که برخی از ظروفی که کاربرد مشترکی دارند، وقتی در محیط خاصّی قرار می‏گیرند، فقط برای یک کار تناسب دارند؛ برای مثال در بشقاب هم می‏توان برنج خام ریخت و برنج پخته؛ امّا وقتی در سفره‏یِ غذا قرار می‏گیرد، برای برنج پخته تناسب و اقتضا دارد. ظرف الفاظ نیز همین طور است.

ادامه مطلب...