اخلاق و رفتار امامحسین (ع ) با نگاهیاجمالی به 56سال زندگی سراسر خداخواهی و خداجویی حسین (ع )، درمی یابیمکههماره وقت او به پاکدامنی و بندگی و نشر رسالت احمدی و مفاهیم عمیقی والاترازدرک و دید ما گذشته است . اکنون مروری کوتاه به زوایای زندگانی آن عزیز، کهپیش روی ما است : جنابش به نماز و نیایش با پروردگار و خواندن قرآن و دعا واستغفار علاقه بسیاریو حتی در آخرین شبداشت . گاهی در شبانه روز صدهارکعت نماز می گزاشت . زندگی دست از نیاز و دعا برنداشت ، و خوانده ایم که ازدشمنان مهلت خواست تابتواند با خدای خویش به خلوت بنشیند. و فرمود: "خدا میداند که من نماز و تلاوتقرآن و دعای زیاد و استغفار رادوست دارم ". حضرتش بارها پیاده به خانه کعبهشتافت و مراسم حج را برگزار کرد. ابن اثیر در کتاب "اسد الغابة " می نویسد: "کان الحسین رضی الله عنه فاضلا کثیر الصوم و الصلوة و الحج و الصدقة و افعالالخیر جمیعها. حسین (ع ) بسیار روزه می گرفت و نماز می گزارد و به حج می رفت و صدقه می داد وهمهکارهای پسندیده را انجام می داد". شخصیت حسین بن علی (ع ) آنچنان بلندو دور از دسترس و پرشکوه بود که وقتی بابرادرش امام مجتبی (ع ) پیاده به کعبهمی رفتند، همه بزرگان و شخصیتهای اسلامی بهاحترامشان از مرکب پیاده شده ،همراه آنان راه می پیمودند. احترامی که جامعه برای حسین (ع ) قائل بود، بدانجهت بود که او با مردم زندگیمی کرد - از مردم و معاشرتشان کناره نمی جست - باجان جامعه هماهنگ بود، چوناندیگران از مواهب و مصائب یک اجتماع برخوردار بود،و بالاتر از همه ایمانبی تزلزل او به خداوند، او را غم خوار و یاور مردم ساختهبود. و گرنه ، او نه کاخهای مجلل داشت و نه سربازان و غلامان محافظ، و هرگز مثلجبارانراه آمد و شد را به گذرش بر مردم نمی بستند، و حرم رسول الله (ص ) رابرای اوخلوت نمی کردند... این روایت یک نمونه از اخلاق اجتماعی اوست ،بخوانیم : روزی از محلی عبور می فرمود، عده ای از فقرا بر عباهای پهن شده شاننشسته بودند ونان پاره های خشکی می خوردند، امام حسین (ع ) می گذشت که تعارفشکردند و او همپذیرفت ، نشست و تناول فرمود و آن گاه بیان داشت : "ان الله لایحب المتکبرین "،خداوند متکبران را دوست نمی دارد. سپس فرمود: "من دعوت شما را اجابت کردم ، شما هم دعوت مرا اجابت کنید".
نوشته های دیگران () نویسنده متن فوق: » م- ح ( چهارشنبه 86/10/19 :: ساعت 6:31 عصر )
.jpg)
